Dostanie się na Grenlandię nie jest ani łatwe, ani tanie. Może właśnie dlatego jest to tak pożądany kierunek dla podróżników i poszukiwaczy przygód? W tym tekście znajdziecie kilka konkretów i kilka porad na temat podróżowania po Grenlandii od osoby, która spędziła tam 20 lat swojego życia.
Marzec 2017. Do naszego domu w Sisimiut na zachodnim wybrzeżu Grenlandii zawitała moja siostra ze swoją dziewięcioletnią córką Mają. Mimo że na Grenlandii mieszkałem już wtedy ponad dziesięć lat, odwiedziła mnie po raz pierwszy. Nie zawsze łatwo tu dotrzeć, miasta nie są połączone siecią dróg, a jedyne linie lotnicze, które obsługują ten region, są notorycznie nękane przez opóźnienia, niekiedy kilkudniowe. Ceny biletów, z różnych powodów, osiągają poziom niedostępny dla wielu członków mojej polskiej rodziny.
Arnaqquassaaq (grenl. stara kobieta), bogini morza to najbardziej znana postać inuickiej mitologii. Przodkowie dzisiejszych Grenlandczyków wierzyli, że kiedy była jeszcze dziewczynką i odmówiła wyjścia za mąż, ojciec wyrzucił ją do morza. Ta jednak chwyciła się krawędzi kajaka i aby pozbyć jej się ostatecznie, ojciec obcioł końcówki jej palców, które wpadły do morza i zamieniły się w morskie ssaki i ryby. Sama dziewczynka osiadła na dnie morza, jej gniew napędza burze i sztormy, a kiedy ludzie nie traktują zwierząt łownych z odpowiednim szacunkiem, wplątują się one w jej roztargane włosy. Następuje wtedy bieda i głód, a wypełnione morskimi ssakami i rybami włosy rozczesać może jedynie szaman.
Zawsze uparcie powtarzam, że Grenlandia, mimo że egzotyczna i jakże inna, w wielu kwestiach wcale nie różni się tak bardzo od reszty świata. Jednym z klasycznych przykładów są nieco przekorne, podszyte drobnymi przycinkami relacje między mieszkańcami stolicy a resztą kraju – temat stary jak góry lodowe i dobrze znany również nad Wisłą .
Rodowici mieszkańcy Nuuk, zwani po grenlandzku „Nuumiutami”, często z wyższością spoglądają na przyjezdnych z innych miast, którzy osiedlają się w stolicy. Z kolei przyjezdni mają Nuumiutów za zarozumiałych wygodnickich, którzy dostęp do dobrze płatnych posad zawdzięczać mogą głównie rządowym inwestycjom i postępującej centralizacji kraju. Innymi słowy, ich luksusy są fundowane z naszych podatków.
Kajak to jeden z wielu wynalazków Innuitów, który pozwolił im przetrwać w bardzo trudnych warunkach. To także jedno z kilku słów, które zapożyczone zostało z języka Inuitów do większości języków świata (po grenlandzku to po prostu qajaq).
Kajaki budowane były przez Innuitów od wieków i służyły do polowania i transportu. Był to środek transportu przeznaczony wyłącznie dla mężczyzn, kobiety przemieszczały się dużo większą łodzią zwaną umiaq.