Kajak to jeden z wielu wynalazków Innuitów, który pozwolił im przetrwać w bardzo trudnych warunkach. To także jedno z kilku słów, które zapożyczone zostało z języka Inuitów do większości języków świata (po grenlandzku to po prostu qajaq).
Kajaki budowane były przez Innuitów od wieków i służyły do polowania i transportu. Był to środek transportu przeznaczony wyłącznie dla mężczyzn, kobiety przemieszczały się dużo większą łodzią zwaną umiaq.
Tylko ok. 10 % mieszkańców Grenlandii zajmuje się dziś zawodowo rybołówstwem i polowaniami, coraz więcej mieszkańców wyspy pracuje dziś na etacie. Choć wielu z tych ludzi w wolnym czasie poluje i łowi ryby to jednak nie są w stanie zapewnić sobie pełnego asortymentu tradycyjnego grenlandzkiego prowiantu. Wynika to m.in. z faktu że niektóre gatunki zwierząt jak np. wieloryby czy morsy dostępne są tylko dla zawodowych myśliwych czyli obywateli których przynajmniej połowa rocznych dochodów pochodzi z polowań i rybołówstwa). Wpływ na to mają również sezony polowań, np. na nurzyki poluje się tylko zimą kiedy większość ludzi nie zajmujących się zawodowo polowaczką ma swoje łodzie na lądzie.
Jako że Grenlandia od dłuższego czasu była pod wpływem Danii piłka ręczna jest tutaj jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych. Może to niektórych zdziwi ale to właśnie tu zaraziłem się handballowym bakcylem. Było to w roku 2007 kiedy to polska reprezentacja pod wodzą B. Wenty zdobyła srebrny medal na mistrzostwach świata w Niemczech. Jako że na internecie było wtedy o tym dość cicho to od kolegów z pracy dowiedziałem się o półfinałowym meczu z Danią który transmitowany był w grenlandzkiej telewizji. O piłce ręcznej nie wiedziałem wtedy wiele, z lekcji WF-u pamiętam jedynie siatkówkę i koszykówkę. Mecz postanowiłem obejrzeć ze szwagrem.
Sport na Grenlandii uprawiany był od dawna przy czym dyscypliny jakie tu rozgrywano znacznie różniły sie od tych europejskich. Naturalnymi dyscyplinami sportu były np. wyścigi psich zaprzęgów, konkurencje kajakowe czy strzelanie do celu. Wszystko to oczywiście było w charakterze rozrywki, zawody były niezorganizowane i nie wymagały specjalnego treningu. Znane i opisywane są jednak przypadki konkurencji rozgrywanych miedzy dwoma osadami gdzie uczestnicy często musieli podróżować przez kilka dni by dotrzeć na miejsce i ze względu na trudne warunki podróży i nieprzewidywalną pogodę walkower nie wchodził w rachubę.
Wieloryb, mors, wół piżmowy. Foka, nurzyk, edredon. To nie jest recytowanie z listy zagrożonych gatunków a jedynie niektóre składniki z jadłospisu Grenlandczyka, który to zapewne podniesie ciśnienie niejednemu wegetarianinowi. Tak jak dla wielu innych narodów, kuchnia jest zintegrowaną częścią grenlandzkiej kultury. Uformowały ją trudne warunki życia i bardzo ograniczony dostęp do składników, które w innych częściach świata uznawane są za "zwyczajne".