Jako że wiele grenlandzkich rodzin nie ma tradycji uniwersyteckich , wielu młodych ludzi podchodzi do egzaminu maturalnego jako pierwsi w rodzinie. Dlatego też uroczystość rozdania świadectw jest bardzo okazała. W okresie pomiędzy ostatnim egzaminem a uroczystością rozdania świadectw uczniowie, jak to ma miejsce chyba we wszystkich krajach, dość hucznie imprezują.
Artykuł napisany dla czasopisma ZEW PÓŁNOCY
"Jestem dumna ze jestem Grenlandką" tak moja partnerka Birthe skomentowała wynik referendum w sprawie rozszerzenia zakresu autonomii na Grenlandii. Referendum odbyło się 25 listopada 2008 roku i bez wątpienia było krokiem ku niepodległości tego zależnego od Danii obszaru. Jak duży był to krok pokaże czas gdyż to od Grenlandczyków zależy kiedy szeroko dziś zakrojona autonomia zamieni się w niepodległość.
Pamiętam uroczyste zakończenie roku szkolnego w klasie ósmej - hymn, przemówienia, kwiaty dla nauczycieli, uroczyste stroje. Trochę inaczej odbywa się to na Grenlandii, gdzie dziś pracuję jako nauczyciel w najstarszych klasach szkoły podstawowej.
Nie zwróciłem nawet uwagi na fakt, ze nikt nic nie mówi o oficjalnym zakończeniu roku. Wiedziałem tylko, że uczniowie organizują je sami.
10 marca 2007 - piękny sobotni poranek i wiele planów. Wstaje wcześnie aby pójść pobiegać na nartach, chce wykorzystać słoneczna pogodę. Jest ok. minus 10 stopni ale w słońcu nie odczuwam zimna. Mimo wczesnej pory na szlaku narciarskim jest już wiele osób, trenują ciężko do Arctic Circle Race - najdłuższego i najcięższego biegu narciarskiego na świecie.
2 luty 2007 - moje pierwsze ferie zimowe na Grenlandii. Przygotowuję się do wycieczki na nartach, ale okazuje się że nic z tego, dzis idziemy na Kaffemik. Kaffemik oznacza mniej więcej „zapraszamy na kawę” i jest starą grenlandzka tradycją która sięga czasów, kiedy umieralność wśród noworodków była bardzo duża. Miłość i szacunek do dzieci przetrwał jednak do czasów dzisiejszych.