Artykuł napisany dla czasopisma ZEW PÓŁNOCY
"Jestem dumna ze jestem Grenlandką" tak moja partnerka Birthe skomentowała wynik referendum w sprawie rozszerzenia zakresu autonomii na Grenlandii. Referendum odbyło się 25 listopada 2008 roku i bez wątpienia było krokiem ku niepodległości tego zależnego od Danii obszaru. Jak duży był to krok pokaże czas gdyż to od Grenlandczyków zależy kiedy szeroko dziś zakrojona autonomia zamieni się w niepodległość.
Pamiętam uroczyste zakończenie roku szkolnego w klasie ósmej - hymn, przemówienia, kwiaty dla nauczycieli, uroczyste stroje. Trochę inaczej odbywa się to na Grenlandii, gdzie dziś pracuję jako nauczyciel w najstarszych klasach szkoły podstawowej.
Nie zwróciłem nawet uwagi na fakt, ze nikt nic nie mówi o oficjalnym zakończeniu roku. Wiedziałem tylko, że uczniowie organizują je sami.
10 marca 2007 - piękny sobotni poranek i wiele planów. Wstaje wcześnie aby pójść pobiegać na nartach, chce wykorzystać słoneczna pogodę. Jest ok. minus 10 stopni ale w słońcu nie odczuwam zimna. Mimo wczesnej pory na szlaku narciarskim jest już wiele osób, trenują ciężko do Arctic Circle Race - najdłuższego i najcięższego biegu narciarskiego na świecie.
2 luty 2007 - moje pierwsze ferie zimowe na Grenlandii. Przygotowuję się do wycieczki na nartach, ale okazuje się że nic z tego, dzis idziemy na Kaffemik. Kaffemik oznacza mniej więcej „zapraszamy na kawę” i jest starą grenlandzka tradycją która sięga czasów, kiedy umieralność wśród noworodków była bardzo duża. Miłość i szacunek do dzieci przetrwał jednak do czasów dzisiejszych.
Święta Bożego narodzenia obchodzone są bardzo uroczyście w Grenlandii. Już końcem listopada na ulicach Sisimiut widoczny jest świąteczny nastrój, a w oknach pojawiają się czerwone i pomarańczowe gwiazdy bożonarodzeniowe. Na placu przed ”ratuszem” pojawia się kilkumetrowa choinka i zgodnie z tradycją w pierwszą niedzielę adwentu zapala się na niej kolorowe lampki i wiesza ozdoby.